Elke keer als het jaar ten einde loopt word ik altijd een beetje weemoedig.
Denk terug aan de afgelopen tijd en aan welke momenten veel indruk op mij maakte.
Nu heb ik afgelopen jaar veel mooie en indrukwekkende uitvaarten mogen begeleiden maar mijn gedachten gaan het meeste terug naar die van baby M.
Die dag dat ik aankwam in het ziekenhuis om jou en jouw papa en mama op te halen om naar huis te gaan.
Daar lag je bij mama op de kamer in een hele grote glazen vaas gevuld met water…een prachtige baby, helemaal af, 10 kleine vingertjes en 10 kleine teentjes.
Ruim 9 maanden gedragen in de warme en veilige buik van je mama tot je vlak voor de geboorte overleed. Ik sprak uit hoe mooi je was en hoe afschuwelijk ik het vond voor je papa en mama dat ze je al moesten missen voordat ze je hadden leren kennen. Ook feliciteerde ik ze met je geboorte, dat klinkt misschien gek maar ze waren voor het eerst ouders geworden. Het mooiste wat hun kon overkomen maar helaas overkwam hun ook meteen het afschuwelijkste wat je als ouders kan overkomen…Het verlies van je kind.
Wat een onnoemelijk groot en afschuwelijk verdriet.
Liefdevol gewikkeld in een babydoek namen we je mee naar huis waar opa en oma al op je wachtte. Dezelfde vaas gevuld met water en drijvende bloemetjes stond voor je klaar.
Je kreeg bij thuiskomst een rondleiding door je kamertje…deze was gereed voor je komst…een prachtig bedje, je kleertjes hingen in de kast en je badje stond klaar.
Toen werd het tijd om je terug te leggen in het water, je huidje werd prachtig mooi roze. Omringd met alle liefde en zorg verbleef je deze week thuis tot het tijd werd om je los te gaan laten. Al zeg ik altijd dat loslaten niet het goede woord is… het is anders leren vasthouden want het is onmogelijk om dat wat je zo lief hebt los te laten.
Op de dag van jouw uitvaart was ik al vroeg bij jouw papa en mama en stelde ik voor om jou heerlijk in bad te doen in jouw slaapkamertje. Lekker in het warme water met een boel Zwitsal erbij. Papa en mama keken mij hoopvol aan…’kan dat wel?’
Jazeker kan dat…nog één keer voor jou zorgen zoals je dat normaal ook doet als je thuis komt met je pasgeboren baby…heerlijk poedelen in het badje.
Papa en mama maakte je badje klaar maar vonden het toch wel erg spannend en vroegen of ik het voor wilde doen. Ik nam je in mijn armen en langzaam liet ik je zakken in het warme, heerlijk geurende water. Jouw hoofdje ondersteund door mijn arm en mijn hand om jouw armpje. Zachtjes goot ik met mijn andere hand wat water over je buikje. Heel voorzichtig kwam papa dichterbij en legde ik uit hoe hij jou het beste kon vasthouden zodat hij met zijn andere hand jou kon wassen. Terwijl papa het badderen met jou overnam kwam ook mama dichterbij. Ik vroeg haar of ze je haartjes wilde wassen. Telkens meer namen ze de zorg voor jou over en zette ik een stap achteruit tot ze mij hierin niet meer nodig hadden.
Die dag dat we jou moesten laten gaan zag ik echt de geboorte van een papa en mama…samen zo vol zorg en zo veel liefde voor jou…
Tranen liepen over hun wangen net als bij mij toen jouw mama mij omhelsde en bedankte voor dit momentje van goud.
